EBORA

I.

EBORA

Alta, castr. Lusitaniae, in prov. inter Tagum et Anam, in colle, 5. leuc. ab urbe Ebora in Ort. 2. ab Extremis. Ibi Hispani grandi clade affecti a Lusitanis A. C. 1663.

II.

EBORA

Lusit. urbs, ampla et Archiep. in quam dignitatem, rogatu Ioh. III. evecta est a Paulo III. Ebura Ptol. quae et Liberalitas Iulia Plinio nominatur. Evora hodie, provinciae inter Taguni et Anam caput, intra colles. Academiâ a Cardin. Henrico primo Archiepiscopo, postea Rege, institutâ celebris. 16. leuc. a Pace-Augusta in Occ. 20. ab Ulyssipone in Ort. 8. ab Ana fluv. Andreas Rescendius Episcoporum catalogum edidit. Provincia, cuius caput Ebora, fertilitate soli, incolarum genio, victoriâ primi Portugalliae Regis Alfonsi de 5. Maurorum Regulis A. C. 1139. partâ, et prom. sacro, unde emissis classibus Henricus Infans plurimos Principes Lusitaniae regno subiecit, celeberrima est: Hisp. Alenteio. Vide Sanson. Du Val. Oliver. Marianam, etc. Item Baeticae urbs ad sinum Gaditanum. Strab. Steph. Ad ostia Baetis fluv. Nunc S. Lucar de Barameda, opp. celebre Vandalitiae, cum portu capaci. 3. leuc. a Xera in Occas. 6. a Gadibus in Bor. 15. ab Hispali in Afric. Baudr. Alia denique Turdulorum urbs in eadem Baetica, sed interius versus Mediterranea. Ptol.